Η δυνατότητα συνάψεων ρήματος με ουσιαστικό ως άμεσο αντικείμενο διαφέρει από γλώσσα σε γλώσσα (π.χ. have/take a look στα Αγγλικά, σε αντίθεση με ρίχνω μια ματιά στα Ελληνικά). Το γεγονός αυτό οδήγησε στην άποψη ότι οι λεξικές συνάψεις είναι αυθαίρετες (Smadja 1993). Στο άρθρο αυτό αμφισβητούμε την άποψη αυτή, υποστηρίζοντας ότι η συνεμφάνιση των λέξεων είναι περιορισμένη αλλά όχι αυθαίρετη. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από την παρατήρηση της εσωτερικής κανονικότητας που διέπει το σχηματισμό ρηματικών συνάψεων, όσον αφορά τα σημασιολογικά συστατικά της σύναψης (το ρήμα και το ουσιαστικό που αποτελεί το άμεσο αντικείμενό του) και τη διαδικασία της σημασιολογικής αλλαγής. Η συγκριτική ανάλυση ρηματικών συνάψεων στη Νέα Ελληνική και Αγγλική βοηθά να εντοπιστεί ο μηχανισμός του δομικού σχήματος της σύναψης, το οποίο εμφανίζει ευρεία συναψιμότητα, που περιορίζεται καθώς το ρήμα σταδιακά χάνει το σημασιολογικό του περιεχόμενο. KEYWORDS: collocational pattern, lexical decomposition, regularity