Javier Cañas: The acquisition of the indefinite past in Modern Greek by Catalan/Spanish learners: A dual mechanism account

Έρευνες στο πεδίο της Κατάκτησης της Δεύτερης Γλώσσας για το πώς οι μαθητές υπεργενικεύουν ομαλά σχήματα σε ανώμαλα ρήματα ως τεχνική εκμάθησης προσεγγίζουν το θέμα στο πλαίσιο δύο βασικών ψυχογλωσσολογικών θεωριών, τη θεωρία του μονού μηχανισμού (Single Mechanism Account) (Westermann 1999, McClelland & Patterson 2002) και τη θεωρία του διττού μηχανισμού (Dual Mechanism Account) (Ullman 1999, Stavrakaki & Clahsen 2008). Η παρούσα μελέτη ερευνά την εκμάθηση του αορίστου ανώμαλων ρημάτων στη Νέα Ελληνική ως ξένη γλώσσα και ερμηνεύει τα αποτελέσματα με βάση τα προαναφερθέντα δύο μοντέλα. Η μελέτη διεξήχθη στην Κρατική Σχολή Γλωσσών της Βαρκελώνης στην Ισπανία. Οι συμμετέχοντες ήταν 30 μαθητές της Νέας Ελληνικής ως ξένης γλώσσας με πρώτη γλώσσα τα Καταλανικά ή τα Ισπανικά ή δίγλωσσοι σε αυτές τις γλώσσες. Τα εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για τη συλλογή δεδομένων ήταν ένα κοινωνιογλωσσικό ερωτηματολόγιο και ένα τεστ γραμματικότητας. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μαθητές στα πρώτα επίπεδα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για πρόσβαση στους ανώμαλους τύπους και έχουν την τάση να υπεργενικεύουν τους καταληκτικούς ρηματικούς τύπους (π.χ. πονάω-πόνεσα) περισσότερο απ’ ό,τι ρήματα με συγκεκριμένο (ανώμαλο) σχηματισμό στον αόριστο (π.χ. βλέπω-είδα). Υποστηρίζουμε ότι τα αποτελέσματα αυτά συνάδουν με τη θεωρία του διττού μηχανισμού λόγω της περίπλοκης κλίσης της Ελληνικής. Από τη σύγκριση των αποτελεσμάτων με αυτά μελετών σε άλλες γλώσσες προκύπτει ότι τα προαναφερθέντα μοντέλα φαίνεται να εξαρτώνται από την εκάστοτε γλώσσα-στόχο.

KEYWORDS: dual mechanism account, Greek as FL, indefinite past tense, overgeneralization, single mechanism account